Jatki, Wrocław

Dzisiaj mama obiecała Uli, ze opowie jej, jak kiedy dawno temu robiło się zakupy. Właściwie opowiadanie i wycieczka zarazem będą dotyczyły tylko jednego towaru - mięsa. Ula lubi kotleciki i mięsko w zupce, ale od razu pomyślała, że może lepiej byłoby posłuchać o kupowaniu zabawek, albo czekolady.

W porze codziennego spacerku obie udały się w kierunku wrocławskiego Rynku, potem szły jeszcze dalej aż dotarły na malutka uliczkę, z malutkimi domkami z rzeźbami różnych domowych zwierzątek, które Ulę wręcz zachwyciły. Opowieści wysłuchała to głaszcząc kozę,  to siadając na króliku,  to przyglądając się złotemu jaju. 

Uliczka nazywa się "Jatki". Dawno, dawno temu tylko na niej wolno było sprzedawać mięso. W żadnym innym miejscu w mieście nie można było kupić kawałka schabu. Wszystko dlatego, ze mięso się bardzo łatwo psuje. Dziś, kiedy mama wraca z zakupów od razu wkłada je do lodówki. W lodówkach też są przechowywane w sklepie. Wszystko po to, żeby nikt się nie zatruł. Kiedyś nie było lodówek. Mimo to ludzie, którzy przecież zawsze lubili kotlety, jakoś sobie z tym problemem poradzili. 

W małych domkach, niedaleko Odry urządzili sklepiki mięsne. Domki te miały ( i nadal mają) bardzo głębokie piwnice. W piwnicy, wie to Ula i wszystkie inne dzieci, jest zawsze chłodno. Dodatkowo jeszcze zimą przynoszono bryły lody z rzeki, żeby w piwnicach było jeszcze zimniej. W tak przygotowanych pomieszczeniach przechowywano mięso. 

Zwierzątka na Jatkach, które tak bardzo spodobały się Uli to pamiątka po tej "średniowiecznej lodówce bez prądu". Bystrzy poszukiwacze mogą odnaleźć w pobliżu krasnala, który z zawodu jest rzeźnikiem (rzeźnik przygotowuje do sprzedaży i sprzedaje mięso). 

Dziś już nie można tam kupić mięsa, ale kredki, farby, bloki rysunkowe i inne tego typu akcesoria dla malarzy i plastyków.