Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, Krzeszów

Dawno, dawno temu, podczas wielkiej budowy nowych kościołów i zabudowań potrzebnych zakonnikom w Krzeszowie miało miejsce pewne zabawne wydarzenie. Michael Willmann akurat pracował nad freskami w kościele św. Józefa, na mokrym jeszcze tynku wyczarowywał wspaniałe obrazy.

Praca nie szła mu zbyt szybko, bo wieczory spędzał w karczmie, co bardzo nie podobało się opatowi - zleceniodawcy prac i można by powiedzieć jego szefowi. Dlatego Kiedy Willmann zbyt długo pracował nad malunkiem, na którym Maryja i Józef przybywają do Betlejem opat wymyślił pewien plan. Wieczorem, kiedy malarz już kończył malowanie i szykował się do wyjścia opat zamknął go w kościele na klucz. Oczywiście po to, żeby całą noc pracował, a nie raczył się winem.

Kiedy przyszedł rano, fresk był ukończony, ale jego autor z szelmowskim uśmiechem poinformował opata, że i tak był w karczmie. Namalowany karczmarz wychylający się z namalowanej karczmy miał namalowaną twarz Michaela Willmanna. I tak zostało do dziś.

Dawne opactwo w Krzeszowie tętniło życiem i ludźmi, Ula nie tylko słuchała niezwykłych historii, ale też słuchała muzyki organowej i podziwiała. Mnóstwo złota, rzeźb, obrazów, aniołków i zwieńczenia dwóch wież przypominające najdziwniejsze egzotyczne kwiaty zrobiły na niej wrażenie. Nie uwierzyła Mamie, kiedy ta powiedziała jej, że nie wszyscy lubią barok.